Environmental resilience

Environmental resilience: Ontdek je niet-menselijke buren

Opzet

In deze workshop willen we aandacht geven aan veerkracht vanuit een ecologisch perspectief.

We willen dit doen door de deelnemers uit te dagen hun directe leefomgeving te verkennen, waarbij wij de deelnemers willen vragen om even “minder mens” te worden en de leefwereld vanuit een ander perspectief te bekijken. Het doel is te ervaren dat de wereld niet van de mens is en dat wij slechts onderdeel zijn van een ecologisch systeem: een systeem dat kwetsbaar is. Door deze verschuiving van perspectief kunnen we openstaan voor de kwetsbaarheid van het ecosysteem en onze eigen kwetsbaarheid, waardoor we kunnen gaan reflecteren op veerkracht vanuit een ecologisch perspectief.

We beginnen met een korte inleiding, en gaan dan naar buiten en op zoek naar niet-menselijke buren, zoals insecten en vleermuizen. Vragen die leidend zijn: Hoe en waarom gebruiken insecten de stad? Welke gebouwen en constructies zouden beter ingezet kunnen worden om planten en dieren een thuis te geven in de stad? Hoe kun je, door je in de natuur te begeven, je eigen veerkracht versterken en een wereld creëren die voluit ruimte biedt aan het niet-menselijke?

Format

Deze workshop wordt tijdens de “Nacht van de Veerkracht” twee keer aangeboden; elke workshop duurt 55 minuten. Tijdens de workshop gaan de deelnemers naar buiten om “niet-menselijke buren” te ontdekken. Na afloop van de ervaring bespreken we wat we ontdekt hebben en creëren we samen een mini expositie.

MARTIJN VAN GESSEL

Ben ik een kunstenaar? Weet ik niet, maar ik werk in ieder geval wel met kunstenaars, ontwerpers en creatieve denkers. Ben ik beleidsmaker? Niet echt, maar ik ben wel bezig met wat ik noem manifest en actie: enerzijds het formuleren van een visie op de ecologische crisis vanuit een kunstonderwijs perspectief en anderzijds onderwijs en activiteiten ontwikkelen en geven op het gebied van kunst en ecologie. Ben ik een activist? Zo zie ik mezelf wel.

Mijn zoektocht is naar verschillende perspectieven en hoe die elkaar kunnen versterken. Zelf experimenteer ik hierom al een beetje met gemengde groepen binnen het onderwijs en projecten. Het vraagstuk hoe bereik je een breed publiek rondom moeilijke onderwerpen staat centraal in mijn werk binnen het kunst en ecologie domein. Dit door complexe onderwerpen vanuit de verbeeldingskracht van de kunsten te benaderen met als doel abstracte inhoud persoonlijk, tastbaar en lokaal te maken.

RHODE VAN ELDIK

Ik zit in het laatste jaar van de studie Design for Change and Innovation aan de HKU. Hier word ik opgeleid om maatschappelijke veranderingen en complexe problemen aan te pakken door middel van design. Ik ben gefascineerd door klimaatverandering, biodesign, filosofie en het verbinden van groepen mensen rond deze onderwerpen. Vanuit deze fascinaties ben ik dit jaar begonnen met mijn afstudeerproject over het vergroten van biodiversiteit in de stad door middel van biodesign. Ik hoop dat de stad een plek kan zijn waar verschillende mensen, dieren en levensvormen de ruimte hebben om te leven en te groeien. De stad als plek waar we samen komen, samenwerken en samen leven. We hebben elkaar immers nodig.

MARJOLEIN OELE

Ik ben onlangs benoemd als hoogleraar Filosofie van de Geesteswetenschappen aan de Radboud Universiteit. Ik hoop in deze positie interdisciplinaire verbindingen te leggen tussen de geesteswetenschappen en filosofie, met speciale aandacht voor onderwerpen als affect, rouw, belichaamd verlies en klimaatverandering. Het onderzoeksonderwerp “affectiviteit” (Grieks: pathos) vormt een rode draad in mijn carrière, zowel in mijn studie geneeskunde als in mijn carrière als filosoof. In "E-Co-Affectivity: Exploring Pathos at Life's Material Interfaces (SUNY, 2020)" onderzocht ik de werking en betekenis van affectiviteit in verschillende raakvlakken (“interfaces”) zoals vogelveren, placenta’s, huid, en aarde. Mijn meest recente boekproject draagt de titel "Elemental Loss: Shifting Constellations of Water, Fire, Air and Earth.” In dit project onderzoek ik hoe onze verhouding tot een element zoals water veranderd is, en tot een verarmde relatie met de natuur heeft geleid, waarin rouw en verlies centraal zijn komen te staan.